Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΠΕΡΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ

Με ρώτησαν: "Τι θα 'θελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;" κι απάντησα "Μικρός..." Και κάθε ανάσα από τότε ζωντανεύει μέσα μου εκείνο το σπαστικό χάχανο του ανέραστου ερωτώντος... Τι να κάνουμε... Η απάντηση είναι, από τη μάνα της, ένα επίπεδο πιο βαθιά απ' την ερώτηση...

Μη μου μιλάτε καν για τον Στρος Καν... Λες και αξιώθηκα ποτέ καριέρα καμαριέρας... Βετεράνος του ΟΑΕΔ με ισόβια προϋπηρεσία στα θρανία... Α, ναι κι ολίγη στα αμφιθέατρα... Από ψηλά, για καλύτερη θέα... Επιβήτορας του μέλλοντός μου...
Ο πάτος του ακαδημαϊκού βαρελιού έσταξε επιτέλους κι ένα χρήσιμο απόσταγμα...
Η μόνη αναδιάρθρωση που πρόκειται να δεχτώ άφορά τις σχέσεις... Κούρεμα του θυμού κι επιμήκυνση της κατανόησης (αν τρέχει ο λογισμός σας στο χρέος ή σε κάτι ομοιοκατάληκτό του, παρκάρετέ το στο χαλί του Στρος Καν)...

Χαζό παιδί χαρά γεμάτο, που λέμε και στο χωριό μου... Ποτέ μη με παίρνετα στα σοβαρά... Αυτό είναι το πιο θανάσιμο πλήγμα που μπορείτε να μου καταφέρετε... Δεν επιδιώκω την ωριμότητα, γιατί απλούστατα σιχαίνομαι τη σαπίλα...

Άντε τώρα, σας αφήνω ήσυχους... Έχω διάβασμα... Αφού ξανάγινα μικρός, πρέπει να ξαναδώσω και Πανελλήνιες...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου